دیروز آقای احمدی نژاد در مجلس ضمن معرفی افراد کابینهاش سعی در القای کاآمدی انا ن به مجلسیان جهت اخذ رای اعتماد برایشان داشت. نکته قابل توجه لجاجت بیش از اندازه ایشان در معرفی و بزرگنمایی سابقه مدیریت کوچک ان افراد را داشت.
در طی سالهای گذشته همواره شاهد پافشاریهای بیش از اندازه ایشان در انتخاب وزرا بودیم بطوریکه هیچکونه اختلاف نظر کاری را از جانب هیچ کس نمی پذیرد و کوچکترین مخالفت را بر نمب تابد.این خصوصیت اخلاقی آقای احمدی نژاد تا محدوده مخالفت با نظر رهبر نیز پیش می رود.
همواره به خاطر داشته باشیم وزرای انتخابی ایشان تا زمانی که منصب دارند به دلیل ترس از برکناری هیچگاه اظهار نظر مخالف حتی در جمعهای خصوصی نیز نمی کنند ولی به محض برکناری شروع به انتقادات ریشه ای از افکار و اندیشه های مدیریتی و عملکردهای کلان ایشان می نمایند.
معمولا وزرای انتخابی ایشان هم همواره از مدیران میانی کشور با کمترین سابقه مدیریتی کلان انتخاب می شوند که علاوه بر ضعف شدید مدیریتی قدرت دفاع از عملکرد های خود را در برابر نظر مخالف رییس جمهور نیز نداشته باشند.
این نوع انتخاب وزرا باعث ضربه شدید به مدیریت کلان کشور شده و کشور را به سوی مدیریت شخصی آقای احمدی نژاد در کلیه شئونات کشور و اعمال نظر بعضا غیر کارشناسی و احساسی در امور حساس کشوری می بینیم. در واقع نخبگانی که ایشان بعنوان وزیر معرفی نمودند بعضا کارشان هیچ تناسبی با تجربیات و تحصیلاتشان ندارد و حتی کسانی که سابقه حبس تعزیری و یا تعقیب بین المللی در پرونده دارن و یا حتی مدرک دانشگاهی ایشان شفاف نیست نیز به چشم می خورد.که این خود نشان از اعتماد ایشان تنها به دایره دوستان دانشگاهی یا دوران شهرداری ایشان و عدم اعتماد کاری و سوظن به سایر دوستان خارج از دایره معتمدین ایشان است.
عدم اطمینان آقای احمدی نژاد به سایر مسوولین مملکتی تا بدانجا پیش رفته است که حتی مجلس شورای اسلامی که اکثریت مطلق انرا اصولگرایان طرفدار ایشان تشکیل میدهد نیز مکان امنی برای تردد بدون محافظ برای ایشان بنا به دلایل نا مفهوم دیگر نیست .
در پایان این نکته حایز اهمیت است که تا کی جمهوری اسلامی و جامعه بدلیل لجاجت و سوظن آقای احمدی نژاد باید تاوان و بی تجربگی مدیران ارشد کشور را بدهد و این نوع برخورد غیر تخصصی که نتیجه مستفیم روی تورم و بی کاری و معیشت افراد جامعه دارد تا کی ادامه می یابد ؟